Het einde van een mooi avontuur
Door: Lizz
Blijf op de hoogte en volg Lisa
26 Mei 2010 | Nederland, Gouda
Een jaar geleden zat ik in de examen stress met de grote vraag: Ga ik wel naar Amerika?!?
Noujah we weten allemaal het antwoord op die vraag: JAH!
Ik heb een geweldig jaar achter de rug en nu ben ik weer terug in het kleine Nederland. Na een paar dagen of chaos kan ik weer ademen.
Dinsdag 18 mei stapte ik op het vliegtuig in Boston op weg naar Europe. Gelukkig had ik net geen last van de aswolk want het weekend voordat ik vloog was ik compleet gestressed omdat ik toch echt wel naar huis moest omdat ik donderdag een gesprek had voor de film academie!
Woensdag 5 uur 's ochtends NL tijd (11 uur savonds USA tijd) kwam ik aan op Dublin waar ik nog 4 uur moest wachten op mijn volgende vlucht! Wat dus voor mijn gevoel een hele nacht skippen was... Want jah ik kon daar niet slapen en ik moest wachten van 12 tot 4 'snachts (usa tijd...) Maar het was het allemaal waard, ik kwam aan op het vliegveld en ik wist dat Mar er zou staan met een +1. Maar dat dat Lau was en dat Angela en Annewil ook nog waren gekomen had ik echt niet verwacht!! Echt geweldig dat weerzien!! Ze hadden nog van die leuke helium balonnen en boa's en de nederlandse vlag en god mag weten wat! Het was zoooooo leuk!!!! Dankje vrienden en ouders ;)
En toen naar huis dat was wel weer even wennen, je bent een jaar weg geweest en je hebt je eigen huis gecreeerd en nu ben je weer in een kamer die je niet eigen voelt... 'savonds kwam Malou ook nog even langs druk zat.
Donderdag moest ik om half 3 bij de film academie voor mijn gesprek en interview waar ik zo naar uitleefde. Ik dacht dat ik het goed had gedaan maar we weten nu dat het helaas niet goed genoeg was... Dus nu ben ik hard opzoek naar een nieuwe opleiding.
Afgelopen weekend heb ik Lot ook nog even gezien en Mar ging mee naar het strand waar ik tot maandag ben gebleven met een tussenstop in A'dam wat ook heerlijk was! Dus nu ben ik thuis en probeer ik mijn leven weer op de rails te krijgen want het is even wennen om over te schakelen van het land van 'Yes we Can' into het land van 'No you can't'.
Een jaar van positieve energie is in 2 dagen met de grond gelijk gemaakt. Nederlanders zijn negatief en chagarijnig en IK is de enige die telt... Ik moet er nog erg aan wennen omdat mijn 'happy me' nog even moet wennen aan al dit negatieve... But give it some time en ik ben net zo'n pessimist ;)
Het was awesome!! Ik wil niks van deze reis vergeten want het was geweldig! En jongens hiermee sluit ik mijn weblog af. Het ga jullie goed!
Bedankt voor het lezen van mijn Blog! And remember keep smiling!
Kuss Lizz
Noujah we weten allemaal het antwoord op die vraag: JAH!
Ik heb een geweldig jaar achter de rug en nu ben ik weer terug in het kleine Nederland. Na een paar dagen of chaos kan ik weer ademen.
Dinsdag 18 mei stapte ik op het vliegtuig in Boston op weg naar Europe. Gelukkig had ik net geen last van de aswolk want het weekend voordat ik vloog was ik compleet gestressed omdat ik toch echt wel naar huis moest omdat ik donderdag een gesprek had voor de film academie!
Woensdag 5 uur 's ochtends NL tijd (11 uur savonds USA tijd) kwam ik aan op Dublin waar ik nog 4 uur moest wachten op mijn volgende vlucht! Wat dus voor mijn gevoel een hele nacht skippen was... Want jah ik kon daar niet slapen en ik moest wachten van 12 tot 4 'snachts (usa tijd...) Maar het was het allemaal waard, ik kwam aan op het vliegveld en ik wist dat Mar er zou staan met een +1. Maar dat dat Lau was en dat Angela en Annewil ook nog waren gekomen had ik echt niet verwacht!! Echt geweldig dat weerzien!! Ze hadden nog van die leuke helium balonnen en boa's en de nederlandse vlag en god mag weten wat! Het was zoooooo leuk!!!! Dankje vrienden en ouders ;)
En toen naar huis dat was wel weer even wennen, je bent een jaar weg geweest en je hebt je eigen huis gecreeerd en nu ben je weer in een kamer die je niet eigen voelt... 'savonds kwam Malou ook nog even langs druk zat.
Donderdag moest ik om half 3 bij de film academie voor mijn gesprek en interview waar ik zo naar uitleefde. Ik dacht dat ik het goed had gedaan maar we weten nu dat het helaas niet goed genoeg was... Dus nu ben ik hard opzoek naar een nieuwe opleiding.
Afgelopen weekend heb ik Lot ook nog even gezien en Mar ging mee naar het strand waar ik tot maandag ben gebleven met een tussenstop in A'dam wat ook heerlijk was! Dus nu ben ik thuis en probeer ik mijn leven weer op de rails te krijgen want het is even wennen om over te schakelen van het land van 'Yes we Can' into het land van 'No you can't'.
Een jaar van positieve energie is in 2 dagen met de grond gelijk gemaakt. Nederlanders zijn negatief en chagarijnig en IK is de enige die telt... Ik moet er nog erg aan wennen omdat mijn 'happy me' nog even moet wennen aan al dit negatieve... But give it some time en ik ben net zo'n pessimist ;)
Het was awesome!! Ik wil niks van deze reis vergeten want het was geweldig! En jongens hiermee sluit ik mijn weblog af. Het ga jullie goed!
Bedankt voor het lezen van mijn Blog! And remember keep smiling!
Kuss Lizz
-
26 Mei 2010 - 07:02
Paps:
Lizz,
Wij vinden het fijn dat je er weer bent met al je vrolijkheid en je positieve instelling. Sommige mensen houden van je!
Paps -
26 Mei 2010 - 08:53
Marjolein:
hee lieve Liz,
Sorry to hear you're not in, maar niet bij de pakken neer gaan zitten meis! Je hebt alles gegeven en it's their loss!
Veel succes! En ik hoop dat we elkaar een keertje meeten in gouda of z'meer (of heel ergens anders!)
xxxx -
26 Mei 2010 - 11:22
Mam:
Lieve dochter van mij,
Wat een feest om jou weer op te halen en met je vriendinnen op Schiphol mee te kunnen joelen: "WELKOM THUIS!"
Wat een feest om mijn armen weer om je heen te slaan en je eindelijk met goed fatsoen (en reden) een mega Nijntje ballon te kunnen geven.
Wat een feest om je gezond en heel weer thuis te hebben.
Wat een feest.
Jij bent het feest, lief kind van mij.
Het feest ben jij.
...en dan lijkt het feest opeens over voor jou. Sta je plotseling onder een koude douche, na zoveel warmte te hebben ontvangen en lukken de dingen zomaar even niet. Is er teleurstelling, een klap op je kop op een moment dat beslissend kan zijn voor de rest van je leven.
Een dreun, die aankomt.
Pijn, die je voelt.
Shit en erger.
Arm kind van mij.
Dat is wat leven (ook) is. Geen ontkomen aan.
Op de koop toenemen Liz, er zit niets anders op. En doorgaan. Verder kijken. Naar kansen, mogelijkheden. Blijf ze pakken en uitproberen. Wees er blij mee. Tevreden. Met wat er wel is. En dat is veel. Heel veel.
Rijk kind van mij.
Je zal merken dat het uiteindelijk niet gaat om te krijgen wat je wilt, maar om te willen wat je krijgt.
Dat vergt even en het lijkt soms heel gemeen, maar daarin ligt alles wat je nodig hebt.
Dat is ook feest.
Lief kind van mij, vier je feest. Jouw eigen feest. Met toeters en bellen, soms in alle stilte of met alles wat daar tussen zit.
Op welke manier je het ook doet, ik ben er graag bij. Nou ja, zo af en toe dan. Of vanaf de zijlijn. Via mobiel, mail, skype, msn, brief, of... we zien wel.
Je mam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
